Berman 60 olaylarının da etkisiyle böyle coşkun bir kitap yazdım diyerek güzel bir giriş yapıyor. Seneler sonra yapılan baskıya yazdığı önsözde kitabın oluşumunu anlatmış. Herkesin sokağa döküldüğü bir dönemde özgünlük önemli bir problem gibi görünmüyor ancak sokak deneyimlerinin çeşitliliği görülünce anlaşılıyor diyor. Marksist eserleri okudukça kafamda dönüp duran kendini gerçekleştirme isteğini de açıklayan bir kitaptı. Bu bireyselliği ve kendini gerçekleştirmeyi haksız bir şekilde liberal politikalara feda ettiklerini söylüyor. Radikal fikirlerin kollektif olmayı öğütlediğinin de yanlışlığını gösteriyor. Marksizme en çok yüklenilen durumlardan biri bu da. İnsanın özgünlüğünü en çok destekleyen düşünce aslında. Modernizmle de kendini gerçekleştirmenin neye evrildiğini, neresinde durmamız gerektiğini göstermiş Aydınlanmacılar ile.
Kitap Montesquieu, Pascal ve Rousseau ile benlik sorununa odaklanıyor. Çok yaratıcı bir okuma oldu benim için. Yakın zamanda Pascal ve Montesquieu okumuştum. Berman metin nasıl okunur ders verdi neredeyse bana. Bağlamıyla ele almanın dışında bir problematikle okumanın yararını Katı Olan Her Şey Buharlaşıyor kitabıyla da göstermişti. Bu kitapta daha spesifik bir konuya odaklandığı için daha görünürdü yapmaya çalıştığı.
