Yerdeniz Büyücüsü'nü okurken sık sık sessiz çığlıklar attım: "Bu ne muazzam bir kitap böyle" diye. Atuan Mezarları (bence) kurgu bakımından en sağlam olan kitaptı; o yüzden de favorim oldu. En Uzak Sahil'in kurgusu zayıf da olsa, vermek istediği mesajın barizliği açısından en başarılı olanıydı; ara ara İhsan Oktay Anar'ı hatırlatması da cabası. Tehanu; üçlemenin yıllar sonra gelen devam kitabı. Sürprizlerle dolu Tehanu, son kitap olan Öteki Rüzgar'da bizi bekleyen muhteşem sonun da sinyalini veriyor. Serinin 5. kitabı olan Yerdeniz Öyküleri'nde ise bambaşka karakterlerin başrolde olduğu 5 farklı öykü okuyoruz. Bu öykülerde zaman zaman bildiğimiz karakterlerden de bahsedilmesi ve elbette öykülerin Yerdeniz coğrafyasında geçmesi, kitabı seriye dahil ediyor. Hiç çevirmek istemediğim o son sayfayı da çevirdiğime göre şunu söyleyebilirim ki: Evet, seri bitti ama benim Ursula K. Le Guin'le işim bitmedi. Çünkü o muhteşem bir yazar, benim için adeta ikinci Saramago oldu. Onun yarattığı dünyaya adeta aşık oldum. Bence bu seriyi herkes okumalı, yıldızlı tavsiyemdir. =)
