İnsan yalnızca anne ve babasındaki çiftleşme güdüsünün vücut bulmasıdır ve bu kısır arzulamanın tamamı ihtiyaca dayalıdır. Schopenhauer'un deyişiyle, "Her isteme ihtiyaçtan, yoksunluktan ve dolaysıyla acıdan kaynaklanır* ". Arzu sonsuz, tatminse nadir ve düzensizdir. Benlik tahammül ettiği sürece, arzu diye bildiğimiz onulmaz hastalığın bir sonu yoktur. Yalnızca estetik teffekkürün diğerkâmlığı bir tür Budist vazgeçiş eşliğinde bizi, isteme astigmatizminden arındırarak dünyanın ne olduğunu görmemize izin verir.
Sayfa 75 - (*) Arthur Schopenhauer, The World as Will and RepresentationKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.