Bu ilk Georges Perec okuyuşum.Perec bize "şeyler" ile aramızdaki bağı sıradan bir çiftin hayatı ile anlatmıştır.
Öncelikle şunu söylemeliyim ki kitabın ilk sayfalarında eşyalara çarpmaktan başım döndü,yoruldum ancak kitap kısa olduğu için bir süre sonra bu sizi çok da rahatsız etmiyor,alışıyorsunuz.Karakterler Jérôme ve Sylvie.Hayatlarını anketörlük yaparak kazanan çift hem özgür olma hem de istedikleri her şeye sahip olma hayalindedir.Kitabın başından sonuna kadar çiftin paylaştığı evi,işlerini,ufak gezilerini okuyoruz.Bununla birlikte tüm bu sıradanlığa rağmen çiftin hiçbir şey yapmadan sahip olmak istediği "hep daha fazlası"nı görüyoruz.
Perec "şeyler"in bize nereye kadar gerekli olduğunu,mutluluk getirip getirmeyeceğini sorgulatmıştır.Eşyalarla olan münasebetimizden bahsederken hem toplumu hem bireyleri eleştirmiştir aslında.Karakterlerini de bu anlamda ikilemde bırakmıştır.
Georges Perec her ne kadar "Bu kitapta kapitalist toplumu eleştirdiğimi düşünenler bu kitaptan hiçbir şey anlamamışlar" demiş olsa da aleni bir şekilde tüketim toplumuna bir eleştiridir bu kitabı.Tüketimin artmasıyla daha doğrusu bizler bilinçsizleştikçe sonumuzun mutsuzluk olacağını gösterir.Kitabın sonundaki Karl Marx alıntısından da bunu anlayabiliyoruz.
"Sonuç kadar araç da gerçeğin bir parçasını oluşturur.Gerçek arayışının kendisinin de gerçek olması gerekir; gerçek araştırma,açık kolları sonuçta birleşen,ortaya serilmiş gerçektir."
Sanırım diğer kitaplarını okuyunca daha iyi anlayacağım Perec'i. Herkese keyifli okumalar.
