Stefan Zweig' in tarzını genel olarak seviyorum ancak kısa hikayelerinin kitap halinde çıkarılmasını da pek mantıklı bulmuyorum. Geç ödenen bedel 44 sayfalık bir hikaye. Güzel de bir hikaye ama ayrı bir kitap olarak basılması çok doğru gelmedi bana. Yazarın, bu tarz kısa birkaç hikayesi bir kitap altında toplanabilirdi bana göre. Hikayeden bahsedecek olursak; Zweig' in kendiyle bütünleşen tarzına uygun olarak gene bir "mektup" ile geçmiş döneme ait bir olayı, olayın tanıklığını yapmış birine anlatımı söz konusu. Hayranı olduğu bir tiyatro oyuncusunu, yıllar sonra sefil bir halde gören bir kadının, eski tiyatrocuya bir şekilde onurunu ve saygınlığını geri kazandırması üzerine kurulu. Mükemmel denemez ama güzel bir hikayeydi.