Komşu Namusu
Demek bu gece evine girmeye hakkı yoktu. Artık kendi fikriyle değil, arkadaşlarının ihtariyle yaşamaya, hareketinden, onlara izahat vermeye mecburdu. Şimdi her şeyi unutarak gidip kendi kapısını çalmasına şu koca karınlı hiçten adam mani oluyor, tesadüfen öğrendiği bir sır onu hakim, kendisini mahkum ediyordu. Bu işe karışmak hakkını ona kim veriyordu? Bu, komşusuna, kalemdeki arkadaşına ait bir mesele, umumi bir mesele miydi?
O zaman düşündü ki insanlar yalnız kendi saadetlerini iyice duymak için yalnız başkalarının felaketini arar ve hodbinliklerinin(egoistlik) böyle bazı nevilerine fazilet unvanı vererek mesela aldatılan bir kocayı ikaz etmeyi "ahlak" addederler. Halbuki bunun aslı, başkasının felaketinden duyulan vahşi zevk, kendisini ondan mesut görmek için hazırlanmış garip bir delildir.
Sayfa 127 - Erenköy,1909Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.