"Demini almış bir çay, demlendirir insanı. Her hüznün ardından bir yudum çekersin, büyürsün. Her sohbette bir dosta yaslarsın yüreğini, büyürsün. Bazen gözyaşına eşlik eder çayın buğusu, bazen dudağının kenarındaki tebessüme yarenlik olur çayın yudumu. Her halini görür, büyürsün.
Bir hikaye gelir hep aklıma. Bir gün Sultanın biri vezirlerini çağırıp şöyle demiş: "Bana öyle bir yüzük yapın ki ona baktığımda hüzünlüysem neşeleneyim, neşeliysem hüzünleneyim ve düşüneyim." Vezirler üzerine uzun uzun düşünüp bulamamışlar. O sırada ülkede bulunan bir derviş bunu duymuş ve padişaha bir yüzük yapıp vermiş. Padişah aradığı yüzüğün bu olduğunu söylemiş, yüzükte ise şöyle yazıyormuş: "Bu da geçer Ya Hu!"
Çay da benim için bu yüzük gibi. İyi veya kötü ne yaşıyorsam çay bardağına bakıp diyorum ki: "Bu da geçer. hepsi gibi."
Güzel olan, kötü olan, beni yoran ve hayat katan ne varsa
geçti.
Sen de sana gelen iyi kötü ne varsa bir kenara bırak ve bir çay demle. Eyvallah de.
Bir çay koy kendine. Hepsi geçer."
Sayfa 136Kitabı okudu
··
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.