Engeregin gözünü okudugum diğer Livaneli kitaplarindan farklı buldum .Bu farklılık romanin bendeki yerini ayrı kıldı. Gerek anlatım tarzı, gerekse 17.yy daki olayları, köle - efendi ilişkisini, iktidar hırslarını çok güzel bir dille okuyucuyu sıkmadan, her sayfasında okuyucuyu kitaba dahada bağlayarak anlatişıyla romani bir solukta bitiyorsunuz, zaten sayfa sayısı da az.
Kitaptan kısaca bahsedecek olursam; Habeşli harem ağası Süleyman'in ağzından anlatılmış. Süleyman ağanın başta padişaha olan sadakati, sonra padişahın hucreye kapatılması üzerine eski padisahtan nefret edip, yeni padişaha bağlanması, valide sultani oglunu hucreye attığı için nefret edip sonra can korkusuyla ona tapmasi, eski padişaha yemek götürürken onunla konuşup tekrar ona sadakatle bağlanması, padişahı hücreden çıkarma planları yapması, bu planları yaparken kendini de iktidar hırsı icine girmesi, daha yüksek makamlara yükseleceğini düşünmesi derken Süleyman agayla birlikte değişik ruh halleri içerisine giriyorsunuz. Ve kitabin sonundaki padişahın hazin sonu...
Kitapta karekterlere isim verilmese de Kösem sultan ve deli ibrahim döneminden bahsedildiği bariz belli. Bence livaneli karaktere isim vermemesinin sebebi romaninin bir tarihi roman degilde daha cok pskolojik yönde bir kitap olduğunu anlatmak istemesidir. Bu iktidar hırsı ve bu hırs uğruna yapılanlar sadece deli ibrahim döneminde degil her padişah döneminde rastlanan bir durum olduğu için karekterlerine isim takmama gereği duymuş olabilir Livaneli.
Çok Sevdiğim bir Livaneli kitabi oldu. Herkese tavsiye ederim
