Mey'in Cibran'a 15 Ocak 1924 tarihli mektubu
Güneş, uzaklardaki ufkun arkasında kaybolup gitti ve şu tuhaf bulutların arasından, şekli ve kalıbı harikulade, tek bir yıldız ortaya çıktı: Venüs, Aşk Tanrıçası. Bu yıldızın bize benzer, seven ve hasretle dolu diğer insanlar tarafından da mesken tutulup tutulmadığını merak ediyorum. Venüs'ün de benim gibi olması ve kendine ait bir Cibran'ının olması -gerçekte çok yakın olan, uzak, güzel bir varlık- ve ona şu anda ufkun kıyısında titreyen alaca karanlıkla, alaca karanlığı karanlığın, ışığın da karanlığı; gecenin gündüzü, gündüzün de geceyi takip ettiğini ve sevgilisini görene dek bunun defalarca böyle devam edeceğini bilerek yazıyor olması mümkün olamaz mı? Ve öyle ki, alaca karanlığın tüm yalnızlığı ve gecenin tüm tekdüzeliği üstüne iner. Sonra kalemini bir kenara bırakır ve birinin isminin arkasına saklanarak, karanlıktan kaçar. Bu isim ne biliyor musun? Cibran.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.