Sohbetimiz sona erdiğinde Alina gülümseyerek bana sarıldı ve beni anladığını söyledi. Başlarda hâfızası onu yanıltmıştı ama sonra hepsini hatırlamıştı. O gün, o sokakta öldüğünü biliyordu. Bana son nefesinde neler düşündüğünü anlattı. Bütün hayâtı bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmemişti. Neler yaptığını, neler istediğini ya da şan, şöhret ve parayı bir an olsun düşünmemişti.
Hayâtının sonunda tek düşündüğü sevgiydi. Sevgisini yeterince söyleyebildi mi ya da gösterebildi mi diye düşünmüştü. Sevgiyi gerçekten hissedebilmiş miydi? Ölümü yaklaşıp da acısı dayanılmaz hâle geldiğinde de yine sevgiye sığınıp avunmuştu.
Hayâtın bundan ibâret olduğunu ve eğer yeterince akıllıysan bunu zâten çok daha önceden anlayacağını söyledi. Ona daha çok zaman ve dünyaya vedâ etme fırsatı tanımıştım. Bunun için minnettârdı.
Sayfa 529 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.