Gönderi
310 syf.
8/10 puan verdi
Bosna meselesine epeyce kafa yoran ve konuya vakıf - elbette mazlumdan yana taraflı olan- birisi olarak kitabı okuyup okumamakta epeyce tereddüt etmiştim. Çünkü psikolojim, insanlığın en büyük ayıplarından birisi olan Srebrenica katliamını kaldırabilecek durumda değildi. Srebrenica, bir değil beş değil, on binlerce acı hikayeyi barındıran bir kent.
Rahmetli İsnam Taljiç, psikolojik ağırlıklı bir roman yazmış. Farklı bir üslubu var. İç konuşmalar, hayal ile gerçek arasında gidiş gelişler ve çift zamanlı anlatım... Bu kitaba edebi bir değer katsa da, okumasını güçleştiriyor diyebilirim.
Kitapta açık açık bahsedilen kişilerden birisi Naser Oriç. Boşnakların savaş kahramanlarından birisi olan Oriç ile ilgili Sırp tarafının ortaya attığı iddialar -ki iftiralar da diyebiliriz bunlara, çürütülüyor. Çetniklerin alçak ve katil olmalarının yanısıra korkak birer yalancı oldukları da biliniyor. Taljiç bu romanda, Srebrenica katliamı ile ilgili bildiğimiz şeylerden çok bilmediklerimiz olduğunu anlatmış.
Konuya, hadiselere ve coğrafyaya hakim birisi olduğum için roman beni içine alabildi. Ancak ilgisi az okurlar için güçlük çıkarabileceğini düşünüyorum.
Hayal ile gerçeğin iç içe geçtiğini söylemiştim ancak tekrar etmek isterim. Srebrenica'daki katliamı yaşayıp, akıl sağlığını korumak pek mümkün olmadığı için romanda da biraz o hava verilmiş diye düşünüyorum.
Ayrıca özellikle dede Cozo'nun anlattığı eski dönem bölümlerinde zaman zaman mistik bir hava vardı. Yazarın İslami altyapısı hayli iyi görünüyor.
Son olarak Fatih Sultan Mehmed'in rüyasını anlattığı kısım ile Sırp kadın öğretmen hikayesi diğerlerinden birkaç adım öndeydi benim için.
··
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.