Ahh eskiler.. Dergiyi ilk elime aldığımda, Adile Naşit ve Hulusi Kentmen’i gördüğümde bile tüm samimiyeti hissettim. Eskilerin samimiyeti, neşesi, hüznü bile beni özendiriyor.
En güzeli de İlber Hocamın yazdığı yazı olmuş, yine harikalar yaratmış, kalemine sağlık hocam..
