Müdürümüz Mösyö Kovenski’nin saçları pamuk yığını gibi bembeyazdı. Bu saçların bir tek gece içinde ağardığını, ayaklarından, ellerinden de ikişer tırnağın, kerpetenle sökülmüş olduğunu anlatırlardı. Rus ihtilâlinde, bir sürü başka insanla beraber, yaka-paça zindana atılmış, adamcağıza ufak bir işkence seansı yapıldıktan sonra, ertesi sabah güneş doğarken kurşuna dizileceği bildirilmişti. Tırnak söken kerpetenlerden daha etkili, daha korkunç olmuştu, o son yaşama gecesinin sabahını kollamak! Güneş doğmuş, mühendisi kurşuna dizmek için kimseler gelip almamıştı. İşe bir takım kuvvetli aracılar karışmış, yapılan yanlışlık anlaşılmış, «idam hükmü» ortadan kalkmıştı. Ama ölümün beklendiği gece, nemli, karanlık zindanda geçirilen saatlerin sonunda, korku, o müthiş korku, saçların rengini, inanılmaz bir aceleyle almış, yok etmiş, Mösyö Kovenski’nin kafasını sanki pamukla kaplayıvermişti!
Sayfa 287 - Hürriyet yayınları, 1. baskı, Kasım 1971Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.