Prens Andrey sessizliği bozarak Nataşa’yı işaret etti:
– Ya, işte böyle. Kader bizi böyle garip bir şekilde tekrar karşılaştırdı! Bana bütün gün bakıyor.
Prenses Mariya ağabeyinin söylediklerini dinliyor, ama ne söylediğini anlamıyordu. O duygulu, şefkatli Prens Andrey nasıl olur bunu sevdiği ve sevildiği bir kadının önünde söyleyebiliyordu? Eğer sağ kalacağını düşünmüş olsaydı herhalde bunu böyle soğuk ve içinde hakaret anlamı bulunan bir sesle söylemezdi. Öleceğini bilmeseydi ona hiç acımadan yanında böyle konuşabilir miydi? Bu tutumunun tek bir nedeni olabilirdi. O da her şeye karşı tam anlamıyla kayıtsızlığıydı, her şeye karşı bu kadar kayıtsızlığının nedeni de çok daha başka, daha önemli bir şeyin kendisine açıklanmış olmasıydı.
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.