1930’lu yıllarda Moskova’da sıcak bir bahar günü… Günbatımına yakın saatlerde Şeytan, iyi giyimli ve yabancı görünümlü bir beyefendi kılığında şehre iner ve kendini kara büyü uzmanı Profesör Woland olarak tanıtır. Onun garip maiyetiyle birlikte gelişini, Sovyet başkentini kasıp kavuran bir dizi esrarengiz ve tekinsiz olay izler. Bulgakov 20. yüzyıl Rus edebiyatında çığır açan romanında, biri 1930’ların Moskova’sında, diğeri eski Kudüs’te geçen iki ayrı hikâye arasında baş döndürücü zikzaklar çizerek sürdürür anlatısını. Stalin rejiminin en karanlık günlerinde yazılan Usta ve Margarita, Sovyet yaşam tarzına yönelik keskin bir hiciv, dinsel bir alegori, komik bir fantezi olduğu kadar, dokunaklı bir aşk öyküsüdür de aynı zamanda. Bulgakov’un yaşamının son günlerine dek üzerinde çalıştığı roman, uzun süre yasaklanmış, yazarın ölümünden yıllar sonra, üstelik sansürlenmiş haliyle 1966’da yayımlanabilmiştir ancak. Usta ile Margarita', nükteli bir alaycılık ve felsefî bir derinlik taşıyan, evrensel iyilik-kötülük sorunlarını irdeleyen bir romandır. Ama iki eylem düzlemini yan yana getirir Bulgakov. Bunlardan biri dönemin Moskova'sında, öbürü Hz. İsa'yı yargılayan mahkemeye başkanlık eden ve çarmıha gerilmesi buyruğunu veren Pontius Pilatus döneminin (İS 26-36) Yahuda'sında geçer. Romanın başkişisi, Profesör Voland kılığına girmiş olan Şeytan'dır. Moskova'ya inen Şeytan, seçkin aydın çevrelerinin ikiyüzlülüğünü ve yozluğunu gözler önüne seren bir takım çılgınca oyunlara başvurur. Onun karşısında, İsa'nın öyküsünü anlatmaya çalıştığı için akıl hastanesine kapatılan baskı altındaki bir romancı, yani 'Usta' vardır. Romanın öbür kişileri bir dişi vampirle kocaman bir kara kedidir. 'Usta ile Margarita', keskin yergili bir mizahla dolu garip ve çoğu zaman alaycı sahneler ile güçlü, duygusal ve acıklı anlar arasında gidip gelir. Kitaptan şu harika bölümü alıntılamak isterim; Şeytanın yardımcılarında Behennot ve Korovyev sanat camiasının sık sık gittikleri ve Moskova'nın en ucuz ve lezzetli lokantasında bir şeyler yemek isterler. Fakat girişteki kadın görevli tarafından yazar kartları olmadığından alınmazlar. Bunun üzerine Behennot bir yazarın karta ihtiyacı olmadığı, yazdığı birkaç sayfayla yazarlığını belgelediğini anlatır kadın görevliye ,ve şöyle devam eder: -Dostoyevski'nin karta mı ihtiyacı var. -İyi ama Dostoyevski yaşamıyor ki öldü o. -İtiraz ediyorum hanımefendi Dostoyevski ölümsüzdür.... Sanırım bunun gibi böyle değerli eserler vererek yıllar sonra dahi insanlara bir şeyler anlatan bütün yazarlar ölümsüzlüğü bulmuş insanlardır. Sözü dağa fazla uzatmadan sizlere istifadeli okumalar dilerim Dipnot; Eser hakkında yorum yapar iken faydalandığım ve detaylı bir şekilde kitabı incelemek isteyen insanlar için bakmasını tavsiye edeceğim adres; dipnotkitap.net/ROMAN/Usta_ile_...

Usta ve MargaritaMihail Bulgakov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20207,1bin okunma

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lev Nikolayevich Myshkin