(4) Vedat: Bugün günlerden hiç benim adım yok. Kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek. Savruluyor rüzgârda yaprak gibi Kalbim, uzaklarda bir yerde. Kalbim kayıp.) Sessiz, yorgun, ağır, gözkapaklarım kapanıyor yine… Yine… (Karanlığa dokunabiliyor sanki ellerim.) Yıkık, dökük, bu şehrin duvarları birer birer üstüme yıkılıyor yine… (Sadece sesler...

Bugün günlerden hiç benim adım yok. Kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek. Savruluyor rüzgârda yaprak gibi Kalbim, uzaklarda bir yerde. Kalbim kayıp.) Sessiz, yorgun, ağır, gözkapaklarım kapanıyor yine… Yine… (Karanlığa dokunabiliyor sanki ellerim.) Yıkık, dökük, bu şehrin duvarları birer birer üstüme yıkılıyor yine… (Sadece sesler

devamını oku

·

5 görüntüleme