Kitaplarım ve Ben yalnızız: Hangi dilde ağlıyorsa insan işte ana dilidir ayrılmanın her sokağa şifa niyetine bir açlık güzereş kardaşlık bilinen en küçük uzaklık hep acıların kuranderinde sevgili bir yoksulluk kitapların arasında dolanmış ve sahte fikirlerle dolandırılmış donatılmış aklanmış yeşermiş ve gri demirli bir yatılı okulda uzun uzun kimsesiz kimsesiz...

Hangi dilde ağlıyorsa insan işte ana dilidir ayrılmanın her sokağa şifa niyetine bir açlık güzereş kardaşlık bilinen en küçük uzaklık hep acıların kuranderinde sevgili bir yoksulluk kitapların arasında dolanmış ve sahte fikirlerle dolandırılmış donatılmış aklanmış yeşermiş ve gri demirli bir yatılı okulda uzun uzun kimsesiz kimsesiz ağlamış uykusunda adın çağırmış nöbetlerde edebiyat sohbetlerde bir yarışma kavgası fikirden fikire sıratlar geçilmiş ne murat suyu kan aksın isterim ne şiirinden vazgeçerim kavganın mesleğim göze almaktır kalabalığa faydanın bedelini öderim sağdan soldan aldığımla sözlerimden başka vasiyetim ve servetim yoktur. her beladan bir alıntıyla kurtulurdum illa ki adını hatırlardım lazım olanın bir siverek acısı aslında sevdiğim bir mezopotomyalı kederi asur' un ninova' nın kehaneti . . . . . kalbim kül oldu eski bir kütüphane yangınında ben yandım kimi cüret etsem sevmeye kendime küçük geldim zayıf kaldım he murathan esir düştüm sefil oldum. acılarım hep tavsiyedir çok sevdiğim bir şairden yok bıra yok ne etsek olmuyor' un ranza arkadaşıyım bilinen en uzak yatılı bölge okulundan ben bıraktım siz konuşun, yoruldum ben siz koşun, ıskartaya ayırın beni bütün ayrılıklardan . . . . . küsmedim kardayım yediğim dayaktan şimdi yalnız, sarı saman kağıt kokulu günlerde türkçeye çeviriyorum ayrılık acısını beni bırakın ben meçhul oldum gizli özneyim vatansız cümlelerde ben yandım. kalbüm kül oldu eski bir kütüphane yangınında.

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitaplarım ve Ben yalnızız