"Prens" ile "Prensip" aynı kökendendir. Machiavelli de bu eserinde, bir yöneticinin sahip olması gereken kimi prensiplerden bahseder. "Söylevler" adlı eserinde cumhuriyeti öne çıkartan Machiavelli, "Prens" adlı eserinde ise tek yöneticiyi ön plana alır. Bu nedenle, kimi yorumcular arasında bir tartışma vardır. Kimileri, Prensi Söylevlere; kimileri de Söylevleri Prense uydurmaya çalışır. Neticede O'nun tezleri, mevcut düzenlere dair yapılan bir sosyolojik çalışma olarak da değerlendirilebilir. Dünyadaki düzenin, nasıl bir yapıya sahip olduğunu anlamaya ve anlatmaya çalışmıştır; Machiavelli'nin hareket noktası budur. İnsan öldürmenin cinayet sayılırken, savaşta kahramanlık olduğunu söyleyerek, her şeyin anlamını belirleyenin "amaç" olduğunu söylemesi, onun "Şeytan'ın Avukatı" olarak anılmasına yol açmıştır. Nitekim Machiavelli bizatihi avukatlık da yapmaktadır. Amacın aracı meşru kıldığı tezi ise Makyavelizm olarak kavramsallaştırılmıştır. Özellikle Leo Strauss, Machiavelli'nin tüm kötü ününe rağmen, onun önemini ve değerini cesurca dile getirebilmiştir. Makyavelizm ile birlikte, antik yunandan beri kabul edilen ahlak ile siyasetin iç içeliği ayrıma uğramıştır. Bu sebeple Strauss, modern politika felsefesini Hobbes'a ek olarak, Machiavelli ile de başlatır. Gerçekten de Machiavelli, siyaset anlayışında "paradigmatik" bir değişim gerçekleştirmiştir.
