BUNLARI UNUTTUNUZ MU, YOKSA HİÇ Mİ DUYMADINIZ? Ağartı, Aladorlak, Alayçık, Aydaş, Basalga. Bek, Beliyim, Beşirikli, Bezdirme, Büngüldek, Bıldır, Bılız, Bider, Bire, Bisseğel, Börtmek, Buñalmak, Busalı. Cakkavı, Cañgama, Cañgırdama, Ceft, Celfin, Cemkirmek, Cıbıdığıçıkmak, Cılgaz, Cıñgar, Cıñgırdamak, Cilbirti, Cilis, Cübür. Çalınmak, Çamış, Çarpana, Çellik, Çen, Çengir, Çeten, Çıkla, Çımgışma, Çiğsimek, Çoñmak, Çot, Çotuk, Çöllü. Dabaz, Dalap, Dağdagezen, Dañvakti, Dasdiñgil, Davış, Deneleme, Deşt, Deyişet, Dıkız, Dışlık, Diplik, Dolaz, Döğme, Döğnemek, Döleşme, Döşenmek, Dulda, Duncukma, Düşelge. Ehlez, Ellehem, Ertelik, Evreğeç. Farç, Fallik, Felkimek, Fenese, Fenikmek, Fenifetter, Fışkı. Gada, Galan, Galıç, Galıñ, Galle, Gamga, Garamet, Gasafana, Gasafet, Gasıl, Gavsarlama, Geñ, Geriz, Gıcı, Gılılım, Gıñgılık, Gırağı, Gıran, Gırañbucak, Gırkım, Gıydırmak, Gızınmak, Goñur, Goñursu, Göde, Göğlemez, Gurada, Gurdanmak, Gurk, Guz, Gücele, Gücegörmek, Güdük, Güğlek, Gümbürdek. Habulgubul, Hakına, Hañgırda, Hapan, Haşarı, Hekir, Helke, Heşve, Hımırtı, Hırpıt, Hırtık, Hidileşmek, Himli, Hobuç, Homaç, Hontaziye, Hopur, Hüğmek. İlişgin, İncedalan, İpigırık, İpinikücümek. Lavgar, Lilloş. Keher, Kele, Kestek, Kespere, Kertiş, Kernip, Kemrişmek, Kemçik, Kakılı, Kırıpsırmak, Kıypıtmak, Kirç, Kürnek, Küymek, Kört, Madrap, Mahana, Malamat, Mallik, Maya, Meçik, Melçik, Melefe, Mere, Meses, Mesmere, Mıkdan, Modalı, Müzevirci. Nahal, Nemnahâl, Nemneşeâl. Odeğelcikten, Omisili, Olçumlanmak, Oluşat, Onahaliş, Onebire. Ödüsıtmak, Ölümsek, Örlemek, Örnekli, Örtlek, Öşşek, Öteğân, Öylenniye. Pampal, Pança, Parpı, Patat, Pavkırmak, Paytaran, Pelpir/Perpir, Pereñ, Pertlek, Peyik, Pılışka, Pırtı, Pırtık, Pırtmak, Pısmak, Pıtı, Pıyalak, Pola, Purçak, Purçarmak, Püsü. Sakka, Sañ, Sapa, Sebbabı, Sees, Seklem, Seleñ, Sellavı, Senik, Sepetleâ, Serpene, Sıdalanmak, Sıklat, Sımkırmak, Sıñgı, Sırkıtmak, Sıtkıcandan, Sibik, Sokum, Sornuyuk, Sosur, Soya, Soyaltmak, Sömelek, Söykenmek, Sünük, Süseğen, Süsmek. Şafaklamak, Şak, Şarlak, Şarmıta, Şataf, Şelek, Şıfan, Şire, Şirgin, Şişek, Şo, Taka, Tanımak, Taplı, Tapsız, Taplamak, Tâh, Tehli, Tevir. Telefsimek, Teltik, Temis, Tevir, Tezgin, Tısmık, Toruk, Tuman. Umsunuk. Ülü. Vañılamak, Vıttırıvızık, Vızzık. Yadırgamak, Yağar, Yañal, Yañaz, Yañgal, Yapıldak, Yasañ, Yasañlı, Yayma, Yeldi, Yernik, Yılık, Yıkış, Yörep, Yovantı/Yuvantı, Yülekli, Yüzepıya. Zahar, Zavır, Zıypak, Zıypmak, Zokurtu, Zonturaklı, Zopzekil, Zopzopu. Çocukluğumun geçtiği Türkmen köyünde bunlar ve daha niceleri, her gün defalarca kullandığımız ve anlamlarını da çok iyi bildiğimiz kelimelerdi. Bu kelimelerden ötürü hiç kimse de birbirini kınamaz, ayıplamaz, alay konusu olmazdı. Daha doğrusu biz bu kelimelerin eş anlamlısı var mı? Onu da düşünmez, bilmezdik. Ne zaman ki, ilkokula başladık, öğretmen ve okuldaki, Kozan dışından gelen Türkmen olmayan öğrenciler bu kelimelerin anlamını sormaya, bizimle hafiften alay etmeye başladılar, “acaba nerede hata yapıyoruz, bunların yerine kullanılabilecek başka kelimelerde mi var” diye bizleri de aldı mı bir kaygı? Pekşen Tamdoğan ve Çetin Yiğenoğlu’nun bu değerli derlemesini bir sahaftan bulup, bana hediye edince kardeşim, o günler geldi aklıma ve anladım ki, kıymetini bilmediğimiz diller ve kelimelerin ömrü o kadar kısa ki, göz açıp kapayıncaya kadar yaşar ve ölürler. Zira KOZANCA’yı açıp okuyunca “beni kimse anlamayacağı için” bu kelimeleri nicedir kullanmadığımı ve artık bunların sonsuzda kadar yok olacağını fark ettim. Oysa bunlar yüzlerce yıldan beri, atadan, dededen aktarılarak bize miras kalmış ve gelecek nesillere de aktarmamız gereken en değerli emanetlerdi.

KozancaÇetin Yiğenoğlu · Yeksav Yayınları · 02 okunma

·

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.