Ellerine sağlık Selman, ben de bu kitaptan benzer duygularla ayrılmıştım. İkimizi de ortak noktalardan yakalamış:) İnsanın her şeyi tanımaya çabalarken kendini unutması muazzam bir tespit! Sadece bu tespitin üzerine bile saatlerce konuşulabilir.
Ailenin insan üzerindeki etkisini de hep bildiğimizi, anladığımızı sanırız ama düşünce kırıntılarıdır genelde bunlar. Geçtan, olayın derinine götürüyor ve bu etkiyi kafamızda çok daha sağlam bir yere oturtuyor.
Sen de değinmişsin yazında, bu kitabı yavaş yavaş, üzerinde düşüne düşüne, sindire sindire tüketmek gerekiyor. Bu şekilde bakılırsa, ben bu kitapta pek çok sorunun cevabının olduğunu düşünüyorum...
Tekrardan emeklerine sağlık... Selam ve sevgiler...