Bu yaşamın eşiğinden ilk geçtiğim an bunun bilincinde değildim.
Neydi acaba beni bu engin gizeme gece yarısı ormandaki bir tomurcuk gibi açtıran kuvvet?
Sabah olup da aydınlığa baktığımda bu âlemde bir yabancı olmadığımı hissedivermiştim; ve o ismi ve sureti olmayan kavranılmazın beni kendi annem suretinde kollarına aldığını duyumsamıştım.
Her ne olursa olsun, o aynı bilinmez bana hep bilinir görünecek, ölümde bile. Ve bu hayatı sevdiğimdendir ki, ölümü de seveceğim, biliyorum.
Çocuk ağlar annesi onu bir memesinden aldığında, ama hemen sonra teselli bulacaktır annesi onu diğer memesine aldığında.