Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

Bu yaşamın eşiğinden ilk geçtiğim an bunun bilincinde değildim. Neydi acaba beni bu engin gizeme gece yarısı ormandaki bir tomurcuk gibi açtıran kuvvet? Sabah olup da aydınlığa baktığımda bu âlemde bir yabancı olmadığımı hissedivermiştim; ve o ismi ve sureti olmayan kavranılmazın beni kendi annem suretinde kollarına aldığını duyumsamıştım. Her ne olursa olsun, o aynı bilinmez bana hep bilinir görünecek, ölümde bile. Ve bu hayatı sevdiğimdendir ki, ölümü de seveceğim, biliyorum. Çocuk ağlar annesi onu bir memesinden aldığında, ama hemen sonra teselli bulacaktır annesi onu diğer memesine aldığında.
Sayfa 112 - Kırmızı YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.