Dümeni elden bıraktığım zaman, biliyorum ki senin için onu alma zamanı gelecek. Olacak olan o an olacak. Boşunadır çırpınmak.
O halde elini kolunu bağla, kalbim, ve sessizce kabullen yenilgini. Bulunduğun yerde kımıldamadan durmayı kendi talihin olarak gör.
Lambalarım söner gider rüzgârın en ufak püfürtüsünde, ve onları yakmaya çabalarken aklım başımdan gider de gider.
Lâkin bu defa aklı başında olacağım ve karanlıkta bekleyeceğim, minderimi yere yayarak. Sen, sahibim, ne zaman dilersen gel hissettirmeden ve burada yerini al.
Sayfa 116 - Kırmızı YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.