Yorumuma başlamadan önce kitapla ilgili başka bir sıkıntımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Kitabı almadan önce fark etmediğim ancak satın aldıktan sonra farkına vardığım bir durum var. Okuduğumuz bu kitap aslında kitabın özgün metninden değil de İngilizceye çevrilmiş metninden Türkçeye çevrilmiş bir eser. Çeviri kitap okumak zaten özgün olanından bir şeyler azaltıyorken bir de çevirinin çevirisi haliyle bende bir kulaktan kulağa havası oluşturdu. Özgün metnin ne kadarı bizim dilimizde anlaşılmış oldu hiç öğrenemeyeceğim bir şey. Varmak istediğim nokta okuduğum kitabın tamamen farklı bir eser oluşunu kabul etmem. Belki Çinceden Türkçeye çevrilmiş olsaydı kitabı daha çok severdim ya da hiç mi hiç sevmezdim. Haliyle yazacağım bu yorum aslında özgün Yedinci Gün’e değil de bu yeni haliyle okumuş olduğum kitaba olacak. Kitabın konusu gerçekten çok ilginç. Bir adamın öldükten sonra geçmişe yolculuğu merak uyandırıcı. Yalnız bu durum baştan olay örgüsünde esas karakterimizin ne kadar pasif kalacağını kabul edecek olmamızın başka bir adı. Biz sadece olmuş bitmiş şeyleri öğreneceğiz. Hiçbir şeye de müdahalede bulunamayacağız. Okurken keşke müdahale etme imkanımız olsun dediğim pek çok olay olduğu için eli kolu bağlı gibi bir yerde oturup sadece izlemek bana aşırı sıkıcı geldi. Bu kadar olayı neden öğreniyorum, diye de sorgulamama sebep oldu. İlk başlarda bu soruya cevabım Çin’deki yaşam şekline bir eleştiri, oldu. Ama kitabın sonunda bu düşüncemden de vazgeçtim. Çünkü yazar öyle bir son yazmış ki iyi ve kötü aynı sayılıyor. Aralarında hiçbir fark yok. Tek ortak noktaları ise yoksullukları. Kısaca kitaptaki adalet anlayışı da hoşuma gitmedi. Tüm bunlar kitabı sevmemin nedenleri. Ya yazarın ne anlatmak istediğini tam anlamadım ya da yazarın anlatmak istediği benim dünyamda geçersiz olan bir şey. Ama sevmesem de yazarın tüm bunları nasıl anlattığı kısmı kitapta sevdiğim bir unsur. Özellikle insanların hissettikleri, mekan tasvirleri çok gerçekçi bir dille anlatılmıştı. Mekanlarda bulunabiliyor, insanları tanıyabiliyordum. En önemlisi de yazarın yedi bir günü bir ömre sığdırmış olması. Kitapta sevdiğim şeyler de bu kadar. Genel olarak kitabı ne çok sevdim ne de kitaptan nefret ettim. Açıkçası bu da benim için bir ilk. Bir ilkimi sizlerle paylaşmak istediğim için sizlere de kitabı okumanızı tavsiye ederim.

Yedinci GünYu Hua · Alabanda · 2016221 okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bir Türkoloğun Notları