Hiç gelmesin istedim o satırlar...
Hiç okumak istemedim, zor gelecekti biliyordum. Öyle de oldu.
10 Kasım 1938 i gördüğüm satırlarda tutamadım gözyaşlarımı. Sanki ilk kez öğreniyor gibiydim. Acısı öyle tazeydi ki içimde, tarifi imkansız hislerle bitirdim kitabı.
Ya sonrası?
Etnoğrafya Müzesinden alınışı, katafalka konularak ebedi istirahatgâhına nakledilişi, ve vatan topraklarına emanet edilişi... O anda yaşananlar... Sanki oradaydım, satır satır o anı yaşıyordum.
Hiç bilmediğimiz, çok özel yönleriyle, insanlığıyla tanıdım Atamı. Bir kez daha gurur duydum bu yüce insanın soyundan olduğum için.
Ve bir kez daha anladım ki
MUSTAFA KEMAL PAYİDARDIR.
Okuyunuz, okutturunuz.