(...) İçlerinden biri hızla yaklaşıp, ipi boynuna geçirdi. Oysa, genç adam o sırada bir şeyler söylemeye hazırlanıyordu. Tam da ağzını açacaktı ki, yer çekiliverdi ayaklarının altından... Havada, kelebekler gibi çırpınmaya başlamıştı artık, ayaklarını basacak bir yer arıyordu ama, bulamıyordu. Altında incecik bir dal bile yoktu. İşte o sırada, özümü kocaman bir yangın sardı benim, içimden, eğilerek genç adamı yere bırakmak geçti. Geçmesine geçti ya, tabii, bunu başaramadım bir türlü. (...)Utancımdan ölmek üzereydim. (...) Artık yaşayamazdım. (...)Yıllar önce, daha küçücük bir fidanken, odun olmamak için bütün gücümle nasıl direndiysem, şimdi de tam tersini yapacaktım. Odun olmak için direnecektim yani. Bu sefer de, insanı, beni odun yapmaya mecbur kılacaktım. Sonra da, böyle iğrenç bir işlevi üstlenmektense, yanıp kül olacaktım.
(...)"Duyun ve bundan böyle bir darağacı olarak bilmeyin beni! Eğer Beşparmak Dağları'nın ardındaki düzlükte kuru bir dalım kalmışsa, artık ben bir gürgen dalıyım!"
Sayfa 111 - Everest, 2017Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.