Sürekli duygularını bastırdın.Kendi içinde mücadele ettin. Yorulduğunu hissettiğin anda "unutmayı" tercih ettin. Unuttuğunu sandın, aslında. Senin unuttuğunu sandığın şeyleri, bilinçaltının hiçbir detayı kaçırmadan kaydettiği gerçeğini atladın. Seni üzenlerin yaptıklarını, üzen durumları, kendi yaptığın hataları, başkaları üzülmesin, mutsuz olmasın diye istemiyerek yaptığın herşeyi ve sonuçlarını halının altına süpürdün.
Ve artık halının altında yer kalmadığını o kadar belli etmeye başladın ki; görünürde! bir sebep yokken, gözlerin dolmaya başladı, daha önce yapmaktan zevk aldığın şeylerden tat almamaya başladın, daha önce senin için normal görünen durumlara aşırı tepkiler vermeye başladın. Kaliteli yalnızlık anlarını yaşaman gereken, ruhunu, zihnini beslemen gereken zamanlarda ruhuna acı veren yalnızlığı seçmeye başladın.
Yukarıda bahsettiğim durumlar sana yabancı gelmiyorsa, senin de anlatmaya, kendini hatırlamaya, başkalarının sana biçtiği hayatı değil, kendi hayatını yaşamaya, yeniden başlamaya, düştüğün yerden tekrar ayağa kalkmaya ihtiyacın var.
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.