bana verdiğin mutluluğu
paylaşacak kimsem yok
sevincimi içimde
ve yalnız taşıyorum.
biliyorsun ya
susarak yaşamak zorundayım seni
bu yüzden gecelere ve sözcüklere
bölüyorum ağırlığını
yüzünü gözbebeklerime çiziyorum
kırık kalemleri ile kirpiklerimin
baktığım her yerde seni göreyim
ve eksilmesin diye imgen
uykularımda bile
ömrümün evinden
sır vermez derininden kalbimin.
