Bir kitapla aramda kurduğum bağdan ötürü onu okuyup bitirdikten sonra hakkında hep birkaç cümle söylemek isterim.Fakat ne yazık ki kelimeler zihnimde konacak bir yer arar yerini bulamadan dağılıp giderler.Bu sefer öyle olmayacak çünkü bu kitabı bitirdikten sonra cümlelerim kendiliğinden dökülüyor..içime.Kitapta;”sözcüklerin kenarı,köşesi,rengi yoktur.”cümlesini sindirmek bu yüzden epey zamanımı alacak. Siddharta...Benim için insanın yüreğine ,eylemlerine,yaşamdaki öz benliğe açılan bir kitap oldu.Günlük hayatta yanından geçip gittiğim,görmezden geldiğim her şeyin ruhunu ruhumda yitirmişim. Kitap, insanın varoluşunu gerçekleştirmek için aslında ufak şeylere ihtiyacı olduğunu,en basit haliyle bir amacı olması gerektiğini anlatıyor. Yaşam bir süreçten ibarettir.İnsan bu süreçte bir şeyleri sürekli arar lakin gözleri aradığı şeyle o kadar meşguldür ki bulduğu şeyler farkında olmadan yanından geçer gider. Aradığımız ve bulacağımız birçok güzellik kendi içimizdeyken insan hep maddeye yönelir içini ihmal eder. Tanrı kalbimizdedir.Bir katilin,bir düşmanın kalbinde Tanrı hep vardır,onu öldürmediğimiz sürece.. Dünyadaki tek gerçeklik olan ölüm farkındalığını cebimizde taşıyarak insan varoluşuna anlam katmak zorundadır. Ve ben kitaplardaki insanları,dış dünyadaki insanlardan daha çok sevdim.

SiddharthaHermann Hesse · Can Yayınları · 202037,7bin okunma

·

24 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.