"Apophenia, yazarın felsefî denemelerinin yer aldığı bir birikim. Felsefe, Psikoloji ve Edebiyat'ın birbirlerine geçişimli olduğu bölgelerdeki sınır çizgisinden okurun düşünsel kırkambarına yeni tohumlar taşıyarak notlar-fragmanlar biçiminde şekilleniyor." İçinde felsefe, psikoloji ve Edebiyat olunca tabi ki tadından yenmeyen bir eser oluyor kitap. Düşünmeyi öğreten kitapları severim. Düşünerek yazılan kitapları da. Bu kitap ikisini de içinde barındırıyor. En hoş özelliklerinden biri de değindiği konuların sayfa aralığı en fazla bir veya bir buçuk sayfa olması. Bu kadar az sayfada o konu hakkında düşündürüyor olması muhteşem. Düşünmek için okuyun. Düşünüyorsanız okuyun. Düşünmeyi seviyorsanız, okuyun. İyi ki yazılmış dediğim kitaplardan oldu. İçinden bir kaç yazı paylaşayım. -Ya mutluysak ve bundan haberimiz yoksa? -Söze sahip olmayanların söz sahibi olma hırsı mı değersizleştirdi kelimeleri? Ne olmuştu da açılmıştı kelime ile anlamın arası? -Peki, size benzer bir ilaç sunulsa... Kendinizden dahi gizlediğiniz korkularınızla yüzleşmeyi ister miydiniz? Gerçekte sizi neyin korkuttuğunu yaşayarak öğrenmek ister miydiniz? - Bir insanı tanımak istiyorsanız ona sorular sormayın, ondan sorular sormasını isteyin. İnsanlar cevapların arkasına saklanabilir ama meraklarının, sorularının, sorgulamalarının arkasına saklanamazlar. -Sahip olamadığınız 'büyük şeylere' üzülmeyin. Sahip olduğunuz 'küçük şeyler' hayatın anlamını size verecektir. -Üşümekten değil üşüdüğünün görünmesinden, çaresizlikten değil çaresizliğimin ortaya çıkmasından korkmak.. -"Taşa şekil vermiyorum." demiş bir sanatçı ve eklemiş "Fazlalıklarını attığımda bu sanat çıkıyor ortaya." Kimbilir hangi fazlalıklar taşlaştırdı ki bizleri kanatları ağırlaştı içimizdeki 'kuşun'. -Unutmamalı ki "hiçbir yara izi çirkin olmadığı" gibi her kusurunda bir güzelliği vardır.. Bize eksik yanımızı hatırlatır. -"Kalabalık bu demek değil midir ? Yaklaşmış ama yakınlaşamamış insanlar.." -Uyku tutmayanlar ikiye ayrılır diyebiliriz o halde.. Koyunları sayanlar ve belki'leri sayanlar... -İnsanın psikolojik açıdan en temel ihtiyaçlarından birisidir fark edilmek istemek... Ama ne yazık ki fark edilmek isteyen farksızlaşır... -"Yalnız ayakta duramayacak kadar kendimizden, bir arada bulunamayacak kadar insanlardan koptuğumuzun resmidir telefonlarımız." -İhtiyaç artık icat edilen bir şey halini aldı. Markalar ihtiyaçlar üretiyorlar bize. Bu uydurulmuş ihtiyaçları da satabilmenin en kolay yolu olarak arzularımızı kullanıyorlar. -"İnsan umuda en çok olmayacak bir şeyi beklerken ihtiyaç duymaz mı? Umut, Hiç'in makyajıdır."

ApopheniaRamazan Sarısakal · Okur Kitaplığı · 2017170 okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.