Seyyid Şerif Cürcanî "Şerhu'l-Mevâkıf" ta demiş ki:
"Sebeb-i muhabbet[sevginin sebebi], ya lezzet veya menfaat, ya müşâkelet[cinsi yakınlık] (yani meyl-i cinsiyet), ya kemâldir. Çünkü kemâl mahbub-u lizâtihîdir."[zatı itibariyle sevilen]
Yani, ne şeyi seversen, ya lezzet için seversin, ya menfaat için, ya evlâda meyil gibi bir müşâkele-i cinsiye[tür veya soyla ilgili yakınlık] için, ya kemâl olduğu için seversin.
Eğer kemâl ise, başka bir sebep, bir garaz[gaye] lâzım değil; o bizzat sevilir. Meselâ, eski zamanda sahib-i kemâlât[üstün özellik ve fazilet sahibi] insanları herkes sever; onlara karşı hiçbir alâka olmadığı halde istihsankârâne[güzel bulup beğenilerek] muhabbet edilir.
Sözler
Sayfa 58Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.