Deneme, deneme. Bir, iki, üç. Deneme, deneme. Bir, iki, üç. Bu belki çalışıyordur. Bilmiyorum. Beni duyabilecek misiniz, bunu da bilmiyorum. Ama duyabiliyorsanız, dinleyin. Ve eğer dinliyorsanız bulduğunuz, yolunda gitmeyen her şeyin hikayesidir. Bu, sizin tabirinizle 2039 sayılı uçağın kayıt aleti. İçinde geriye kalan her şeyin kaydını sonsuza dek saklayacak bir tel yumağı olan ve portakal rengi olmasına rağmen halk arasında kara kutu diye bilinen alet. Bulduğunuz şey tüm olanların hikayesidir. Böyle başlıyor Creedish mezhebinin bir mensubu olan Tender Branson’un hikayesi. Kitabın orjinal adı ‘Survivor’. Dilimize ‘Gösteri Peygamberi’ diye çevrilmiş. Normalde takılırım film ve kitap çevirilerindeki bu derece bir değişime. Ama kitabı genel olarak ele alırsak başarılı bir tercih olmuş. Kim düşündü ise tebrik ediyor, bu sefer görmezlikten geliyoruz. Bahsedilen Creedish Mezhebi bu kitap için yaratılmış kurgusal bir mezhep. Mormon ve Amish mezheplerinden bol bol esinlenmiş yazar bu mezhebi kurgularken. İlginizi çekti ise bu iki mezhebi araştırabilirsiniz. Creedish mezhebine göre ilk doğan çocukların hepsine ‘Adam’ adı verilirken, ilk çocuktan sonraki her bebek ‘Tender’ diye adlandırılıyor. Kahramanımızın özel ismi değil Tender. Genel bir ad. İlk çocuklar yani ‘Adamlar’ kilise içinde kalıp, evlenme ve üreme hakkı kazanırken, ‘Tenderlar’ belli bir yaştan sonra kiliseden dış dünyaya çalışmaya ve ölmeye gönderiliyor. Evlenme ve seks hakları bulunmuyor tabii ki. "Ve eğer hiç seks yapmazsan" diyor Adam, "güç hissinin ne olduğunu asla bilemezsin. Kendi sesin ve kişiliğin olmaz. Seks bizi ailemizden ayıran eylemdir. Çocukları ebeveynlerden ayıran şeydir. Gençlerin ilk başkaldırıları seks yoluyla olur." "Ve eğer hiç seks yapmazsan" diyor Adam, "ailenin sana öğrettiği şeylerin ötesine asla geçemezsin. Eğer seksi yasaklayan kuralı çiğnemezsen, bir daha hiçbir kuralı çiğneyemezsin." Creedish mezhebi de diğer tüm dinler gibi, insanı, cinselliği bastırarak ve kontrol altında tutarak yönlendirmeye çalışıyor. Dışarıya gönderilecek Tenderlar dışarıda seks ağına düşüp, kiliseye para göndermemeye başlamasın diye bir kadının sancılı ve çığlıklar içindeki doğumu izlettirilip seksten soğutma şeklinde bir beyin yıkamaya tâbi tutuluyorlar. Seks ve bireysellik yoluyla başkaldıramayan hatta kendine ait özel ismi bile bulunmayan Creedish Tenderları kiliseden uzakta bile başkaldırmayı akıllarının ucundan bile geçirmiyorlar. Sonrası malum Chuck Palahniuk dünyası. Tüketim toplumlarının hastalıkları, modern hayat ile gelen bir sürü anlamsız hareket ve davranış biçimleri, popüler kültür ve medya taşlamaları. Ve en çok da şöhret açlığı. 1999 yılında yazılan bu eser günümüzde yazılsaydı, Palahniuk sosyal medya ile beraber bu şöhret açlığını çok daha sivri bir dille eleştirirdi şüphesiz. “Çünkü intihar etmekle şehit olmak arasındaki tek fark, basında çıkacak haberlerin miktarıdır.” “İsa mesih, kendisini kimsenin izlemediği, kimsenin ona işkence etmediği bir kodeste can verseydi, acaba bizi kurtarabilir miydi? “Eğer kimse izlemiyorsa herhangi bir şey yapmanın çok anlamsız olduğunun farkına varıyor insan. Çarmıha gerilme sırasında izleyici sayısı düşük olsaydı, olayı başka bir zamana ertelerler miydi, diye düşünmeden edemiyorum.” Şöhret açlığının tüm topluma indiği ve tüm yaşamın medyada alınan beğenilere göre yönlendirildiği bir zamanda yazılmadığı halde bu konuda çok iyi tespitleri var bence. Kitap Fight Club sonrası yazarın ilk kitabı. Konu bakımından olduğu kadar karakterler konusunda da etkileri devam ediyor Fight Club efsanesinin. Ama hepsi silik bir kopya bana göre. Anlatıcı ve Tender Marla ve Fertility Tyler ve Adam Şeklinde bir eşleşme var. Ama Fight Club karakterlerinin etkisinden çok uzak. Kitabın dili oldukça iyi. Fight Club ya da herhangi bir Palahniuk eserini sevdiyseniz bunu da seversiniz. Ama özellikle baş karakterimiz medya maymunu olmaya başladıktan sonra konu heyecanını ve merak duygusunu yitiriyor. En azından bende öyle oldu. Velhasıl tüm günahlarına rağmen güzel bir kitap. Deneme, deneme, bir, iki...