•••MERVE•••: "Satranç Dersleri": Satranç Dersleri I uzun bir nehirdir satranç kıvrak ve uzatarak boynunu nice güneş batışını yerinde görmüş boynunu oysa veba tarihçileri bilmemişlerdir her karenin bir karşıveba girişimi olduğunu göğe bezgin bakanların bir türlü öğrenemediği...

I uzun bir nehirdir satranç kıvrak ve uzatarak boynunu nice güneş batışını yerinde görmüş boynunu oysa veba tarihçileri bilmemişlerdir her karenin bir karşıveba girişimi olduğunu göğe bezgin bakanların bir türlü öğrenemediği bir oyundur satranç evet ilk aşk gibi bir şeydir ilk açılış artık dönüş yoktur kuşku bağışlanmasa da tedirginlik doğal sayılabilir ancak yürümenin dışında bütün eylemlerin adı kaçış kaçış kaçıştır çapraz özgürlüklerinde filler acılardan yapılmış bir alanda ne zaman ki esrirler yazsak defterlere sığar mıydı şah açmazında vezirin ölümcül tutkusunu yerine göre piyon da bir tufandır içinde hep bir vezir sürekli mahzun düz gider çapraz vurulur ve uzun uzun günbatımlarını çağrıştırır hüznü uçlarından dolanıp yalın sıçrayışlarıyla piyonlar arasından ürkek ama cesur ama sevimli açsa duyargalarını o tarihsel şiire iyi bir oyuncu en çok atları sever sen ey atını kaybeden oyuncu bir ilkyazdan koca bir güz yontan adam bırak oyunu artık öyle bir ıssızlık düşle ki içinde yeryüzünü kişnesin bizim atlar II nicoldu onca oyuncu oyarak ette oyuk seyirmesinden oyun kurarlardı kaçıp da süleymandan kaf dağında otururdu anka nicoldu o mağrur gemiler ki açıklarda güneşin şanla her akşam ufala ufala battığı suların kabarıp taşarak savrulduğu oradan kesik bir insan başı gibi taşra düşüp helâk oldular ün geldi ey iskender çok acaip gördün ömrün tükendi geri dön ürktü ki endişe dünyadandır ve hayal hiçtir sözü onun ...avda yine geri dön bu son yoksa öleceksin gurbette dedi ses ve işitip ağladı o koca iskender ki tuhaf matlar yapardı mat oldu olağan biçimde artık anlaşılmıştır günün akşamlılığı kesin mat yok iyi oyun vardır sadece ve satranç aslında dalgınların oyunudur dalgının ölüm karşısındaki sükûneti düşmana ölümün dehşetinden korkuludur eğilip o oyuncu uzatsa boynunu buyruğa taşlar sürüldüğünde kaleyi buyruksuz düşündü mü kişi demek ki bütündür sallantıda demek ki gök de anlaşılmaz bir biçimde ölü cinayetler de yeryüzüne paramparça dağılmıştır aşk ve umut dağılmıştır koygun bir gece gibi günü kaplayan sevgilinin gözlerindeki zeytin siyahını o oylum oylum kabarık şiiri kaplayan bir şeyse buyruksuzluk taşlar sürüldüğünde alıp kişiyi kayalara çarpar buyruksuzluk çağı binip cübbesinden gözükara süvariler çıkaran o beyaz taş oyuncusunu nerde bulmalı tutup üzengisinden öpüp koklamalı III söyleyelim eBir ha in dir eSekiz yok yok ayrı bir düşman falan genç çeri ey e hattındaki budala -Tanrım ne saflık- bir ara dilim sürçse de at kıskacını anlatsam desem ki Ha- derler ki kemik atıyor köpek resmine bu adam anlat apaçık olanı gecedir halk etinin önünde anlam katledilmiştir vardın söylemezler otlar çok sütun düştü nice bir taş ne zamana yetiştin aykırı sür çalka de ki ey at kıskacı kabaran ateş almış ve ey at kıskacı diye bağırarak o oyuncu oynadığında seni konuş benimle sana hizmet danışayım IV hüzün yalındır - dağdan aparılmış kar topakları gibi yel ki ince ipince bir teldir kopmuştur insan azar azar kopmuştur yalnız hüznü vardır kalbi olanın hüzün öylece orta yerdedir tuhaf bir yarma yaşanıyordur çepçevre şeytan kilitleri sınav V bir oyuna rasgeldim her taşı yakup hüznü anlat bu boşalmış at hüzündür yanında kalfa çırak ben bir oyuncu tanıdım daha ataktı gördüm ki çatlıyordu kara kuzgun kâbusa beyaz bir su oyuluyordu 've sabır olmasaydı yeryüzünde birgün kalınabilir miydi?' VI bu hüznün mesnevisi yazılmadı gürbüz tarhlar öldü o ceylanda birkaç minyatür mütekeddir - de bana bu esrime bu koygun minyatür yalnızlığından başka nedir - oysa kocamandır aşk usanç hep eksiler alanında olup biten birşeydir parçala bu trajik geçiti o taşı sür ey insan taşı taş - çünkü saat sınanan bir süreçtir ve atlar yanıldıklarında kaygan o karangu duvarına çarpıp kuşkunun düşer ölür atlar çünkü satrançta çünkü orada ve burada her zaman Öğretidir zaman aşkın da katları vardır - kadim kabarık bir öyküdür alınyazısı ey aşk elbet başındasındır belâ kitabının en çok dilin var gece ki anlamadı şu anda o ibrahim ve ishak yargıç yok taşı kim atacak leyla bilmez mi gerekli olduğunu diye dögünüp duran gece ki ey gece o küllî aynalar seni ararlar ıssız bir hat fotoğrafın dan sana çıktım oynanan göstermelik bir sonoyunuydu aldandın ağır taşlar verdik ...ve ay seni bulduğunda yani ki kanıtladığında kendini ben müthiş bir başlık atacağım şiirime sevgili gecem diye VII şebçerağ söndü mü diye bir ses sahi şebçerağ nerde iskender! iskender! diye bir ünlem bu nasıl iskender aramaz bengisuyu diye bir hüzün 'hişt! dostlarıma şunu haber ver denize açıldım ve gemim parça parça oldudiye bir im denli narindir intikam intikam içli bir marştır gerçekte bir ara ses aygıtını yırtarak çıkarılırdı o şimdi dışlanmış bir taş olarak karlı kış gecelerinde acılı bir genç şairin her geçişte hüznüne tanık olduğu metrûk bir kümbet denli müşahhas aşktır - ve o ne rahîm bir yürüyüştür gecede (o yıllar bir ressam tanırdım gök çizemezdi yüksek evler yapardı yitik kadın yüzleri - birgün o kentin - tarihsel bir kenttir - o çarşısındaki hazır iskemleli kahvede onu bir cenini çizerken ağlar gördüm bütün öğeleri belliydi ama neden gözsüz ama neden bir kaleden artmış kapı tokmağı gibi ıssız ve dokunaklı diye sormadım çünkü ben ağlayanları severim ve güzeldir ağlamak denebilir ki - bir insan ençok ağlarken güzeldir vakit de akşamdı dışarda kar vardı kar yüzyıllardır alabildiğine vardı insanlar doğar konardı konar göçerdi sonra o bütün resimlerini yırttı - birden kaybolmuştu arıyor diye duydum bir şeyi çağın unutturmak istediği belki derin bir gök resmini ye'si biçen o eşsiz kılıncı gürbüz hamleyi) bu taşı da sürüyorum koyar gibi o güzel yapının üstüne ya da komaz gibi taş üstünde taş (ben daha çok taşlarımı anlıyorum nedir ve nedir taş - çakmak taşı satranç taşı sapan taşı göktaşı) reddetmek gerekiyor kimi taşları ve şeyleri sözgelimi sapan taşını - o göz çıkarır sadece - ortadaki gökkasabı gökdeleni tanrısız tecimevlerini caminin hemen önündeki anacaddedeki aykırı kadın salınışını yanlış konumunu gülün evlerde bahçelerde ve hatta parklarını bile bu taş mekânın reddetmek gerekiyor çağa çıktığımda kan - çoğalan bir sûret ve kendini ta içerlerde bir yerin üşüyor - duymuyorsundur yinelenir durur - şu sanki ne diye - akşam ki dönüp nefsini içine tuttuğun yüzündür senin yüzün - paramparça bölük pörçüktür şu kuytu kalabalıkta şu yalnızlıkta ivedi ve kirlisarı dişiliğini kullanıyordur kuşku lüks oteller gibi kuşku kuşku (çağı değiştiğimde o yüz diyor yoruldum - aynalar gösterebilir mi hiç - bana sonumu nedensiz başladım oyunculuğa bitireceğim rastlantıyla - oyunumu dostlarım da var - intiharlar her akşam ıslak - yapışkan saçlarıyla girip odama paniğimden pay toplarlar) azaldı halk içinde yüzdeki ben gibiler eldeki siğile çıbana - etin yumuşak bir yerinden sökün eden - döndü halk ve cüzzam ne gün yürüdü ve hep bir yaprak değil miyiz ki bir zaman yarıp çıkmak serüveninde özdalımızı topu topu bir mevsimi yaşarız işte müşa'şa' bir sonbahar figüranıyız hepimiz de ve cüzzam ne gün yürüdü sormalı değilmi ki ebabil adil bir infazın adıdır ve insan - ne şu ne bu - iyioyunundan sorulmayacak mıdır VIII (kıstak) her dakika henüz ölmüş gibi ebûzer kimsesizsindir içlemin gamevi ay emek kesik kesik solur avcının elagözlü nesnesi kaybettiğin divit - kırdır faniliğindir o ağaç ki zekeriya onda saklıydı yazı ebediyyen vardır - ortadaki göçük içerdeki dehşet pusudaki bungu kıyım mahzen kan - çok kandil kırılmış - sanki geç herşey için - niçin ertelenir sanır insan herşeyi öyle sanır - yeniden han o ölümsüzlük gibi mutantan taş - düşmüş vardır - orada nasılsalar öyle apaçık kırıktırlar dili faldır aşkın ey taş

İlhami Çiçek

··

102 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

•••MERVE•••