Dili zor olduğu gibi bazı yabancı kelimeler hakim. Çok fazla akıcı değil çünkü yazar dur durak bilmeden düşüncelerini kağıda geçirmiş. Abasıyanık düşüncelerini kağıda geçirmiş geçirmesine ama bunları en iyi haline getirmeden de kitaplarında kullanmamış tabi. Yazmış sonra atmış, tekrar yazmış. İnsanlar sıkılır demeden yazmış. Son Kuşlar'ın ilk 30 sayfasını okuduktan sonraki ilk tepkim "Ne okudum ben şimdi?" oldu. Daha sonra en baştan tekrar başladım, yine anlamadım. Anlamadıkça okumak istemedim. Yazarın dili beni epey zorladı 80.sayfasına kadar. Sonra yavaş yavaş çözdüm dilini anladım biraz Abasıyanık'ı. İçinde 19 öykü bulunan kitabımız, doğayı; denizi, balığı, kuşları, toprağı, çimeni öptü, kokladı, başına bir de taç yaptı. En sevdiğim öyküleri "Son Kuşlar" ve "Kırlangıç Yuvasındaki Kadın" oldu. Doğayı ve hayvanları bu denli seven Sait Faik Abasıyanık'ı, dilini, gerçekten anlayabilecekseniz okumanızı öneririm. Ben 8/10 vermek durumunda kaldım. Tekrar okunacaklar listeme ekledim, ne zaman ki bütün öykülerini anladım o zaman bırakacağım bu romanı okumayı. Zorlamak istiyorsanız kendinizi, buyrunuz Son Kuşlar'a.
*Güncelleme*
Tekrardan okudum. Bu kez çok daha iyi anladım.
