(1) Ozan: Bulutların daha da grileştiği o gün derslere girmedim. Sadece yürüdüm. Parkta bir banka oturup ağaçlara bakarken, son yaprağını da sonbahar rüzgarlarına kaptırmış bir ağaç gibi hissettim. Onlar kadar sessizdim ve beni seven tek insan da ölmüştü. Sonsuza kadar o bankta kalabilirdim. Kalkıp da ne yapacaktım ki? Ama kalktım. Ne yazık ki insandım.

Bulutların daha da grileştiği o gün derslere girmedim. Sadece yürüdüm. Parkta bir banka oturup ağaçlara bakarken, son yaprağını da sonbahar rüzgarlarına kaptırmış bir ağaç gibi hissettim. Onlar kadar sessizdim ve beni seven tek insan da ölmüştü. Sonsuza kadar o bankta kalabilirdim. Kalkıp da ne yapacaktım ki? Ama kalktım. Ne yazık ki insandım.

Sayfa 52Kitabı okudu

Maderzad Palas Erbuğ Kaya

·

3 görüntüleme