Kafka'nın okuduğum ikinci kitabı Babaya Mektup. Dönüşüm adlı kitabında babasıyla kendisi arasındaki ilişkiye tam manasıyla anlam verememiştim. Hatta babasının böcek olan kendisine vurmadığı ancak vurur gibi yaparak onu çok korkuttuğu kısmı Babaya Mektup'u okurken anlamış oldum. Kafka bu kitabında babasının kendisine hiç şiddet göstermediğinden ancak hayatının geri kalanını babasının geniş cüssesinden çekinerek geçirdiğinden ve babası ile yaşadığı ızdırap dolu yılların gürültülü sessizliğinden olgunlaşmış ama hala masum kalmış bir çocuk edasıyla bahsediyor. Franz Kafka annesinin babasını çok sevdiğini, huzurlu bir yuva için canını dişine takarak çaba gösterdiğini fakat annesinin Kafka'yı babasına karşı korumasının bile bir acizlik göstergesi olduğunu düşünüyor. Kafka'nın yıllar boyunca babasından korunmak zorunda kalması içindeki derin yalnızlık hissini daha fazla katlamış. Kafka'ya göre babası Hermann Kafka mükemmeliyetçi, bencil, kibirli ve duygularını gösteremeyen bir adam. Kitabı okurken bazen kendimi Kafka'da bazen ne yalan söyleyeyim babasında buldum. Kitap bize aslında "Hermann Kafka gibi olmayın, çocuklarınızı dünyanın cehenneminde kimsesiz ve özgüvensiz bırakmayın" uyarısıyla çok anlamlı mesajlar iletiyor. O yüzden ben günümüz insanlarına artık yaşanmışlıkları bırakmalarını, kendilerini Franz Kafka'nın yerine koyarak ağlanıp sızlanmamalarını; tam tersine "Hermann Kafka'daki özellikler bende var mı acaba" diyerek kendilerine dönüp bakmalarını tavsiye ediyorum. Kitabı okuduktan sonra etrafınıza fark etmeden de olsa hissettirdiğiniz kötülüklerden arinmanız dileğiyle..

Babaya MektupFranz Kafka · Panama Yayıncılık · 201740,1bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.