Okuduğum dördüncü Sabahattin Ali kitabı. Kitabımız on üç tane öyküden oluşmaktadır. Sabahattin Ali, köy yaşantısını, köylülere yapılan muameleyi, insanların o dönemlerdeki düşüncelerini, farklı yöreleri işlemiştir.
Kitapta en çok beğendiğim öykü: Isıtmak İçin.
Yardım etmemek, uğraşmamak için anlamaktan nasıl kendimizi menettiğimizi anlatıyor. Daha sonrasında gelen acı ve üzüntüyü de. Kitaptaki şu cümleye bayıldım ve her şeyi anlattığını düşünüyorum: Rahatımın kaçacağından korkarak bir sersemlik zırhının içine saklanmıştım.
Günümüzdeki çoğu insan da bu serserimlik zırhının içine saklanıyor.
Ayrıca her yerde karşılaştığım o meşhur alıntıya da bu kitapta rastladım: Dünyada kendisi için hiçbir şeyi olmayan bir insanın bile başkalarına yardım edecek bir şeyi vardır... Hiç olmazsa bir tek sözü...
Köy yaşantısını, o dönemlerdeki düşünce yapısını görmek isteyenlere, adalet duygusunu vs hissetmek isteyen herkese tavsiye ederim.