Şiir koktu sokaklar,
Ve şair yürüyor yağmurun şıpırdısında..
Şimşeklere aldırış etmek yok,
Gürüldeyen gök, gönle ses oluyor.
Ayakkabıları kadar ıslanansa, sahipsiz kalan dimağı..
Bir çift naif gözün bakışıysa o çıkan parıltı.
Gümbürtüden hemen önce gelen o parıltı...
Şair yürüyor,
Şiir sokak oluyor..
Bastığı toprak mısra mısra bu yürüyüşü anlatıyor,
Çıkan kokuysa bahara delalet bir mutluluk hissi,
Hislenen gözyaşları his için çıkanından bir dirhem ileri.
Aheste ve diri o eski kadın gibi..
Serin ve serseri.
O eski bakış gibi..
Ahenk en ileri.
En önden giden yaşlar.
Şıpır şıpır,
Yağmura rakiplik mi sebebi..
Yok, eşlik etmek tek derdi...
Baran Şimşek