Andreas Gruber okumak, ben de çok özel hisler uyanmasına sebep oluyor. Zira, sayesinde Avusturya ve Almanya'da geziyor hissine kapılıyorum. 2 ayrı vaka gibi başlayan, ancak 1 vakaya bağlanan ilginç bir kurgu ve olayılında örgüsü var.
Sabine ve Sneijder karakterlerine öyle çok anlamlar yüklemeden, karakterleri kahramanlaştırmadan, detayları ise düşünme yoluyla aktaran eşsiz bir yazarla karşı karşıya kalıyorsunuz.
Sneijder'in en sevdiğim özelliği, aslında polislerde olması gereken de bu olmalı. Katilin gözleriyle bakıp, onun gibi düşünmeye çalışması. İşte o vakit olaya uzak kalamıyorsunuz, katil gibi düşünmeye çalışıp, olay örgüsüne dahil oluyorsunuz. Ve işte yazar kitaptan kopmamanızı bu şekilde sağlıyor. Ayrıca yazar Avusturya'lı olması babında Germen ırkına ait olmalarını ve bir vakitler bir imparatorluk altında olmalarını milliyetçi duygularla faşizan şekilde değilse de masumane şekilde birlik duygusunu aksettirmeye çakışması benim çok hoşuma gitti. Okurken psikolojik tahlillerin, psikolojik sıkıntısı olanlara hasta demek yerine danışan denmesi ayrıca takdirle karşıladığım bir durumdu. Avrupa Birliği yasalarını, Alman yasalarının katılığını, yine de insan doğasının vahşi ve psikopat yönlerine engel olamadığını anlatan harika bir eser. Bir de, yazarın kitaplarında yerel edebiyatlarindan faydalanması çok hoş bir vefa duygusu gibi geldi bana.
Gerilim konusunda Avrupa'lı yazarların daha zekice ve hissettiren romanlar yazdığını ve yazar Andreas Gruber'in bu konuda iyi ötesi bir kalem olduğunu söyleyerek, kitabını okumanızı rahatlıkla tavsiye ederim.
