Bitirince ben ne okudum, nasıl bir hüzne ortak oldum diye düşünüp kaldım. O kadar etkilendim ve üzüldüm ki...
Şükrü Erbaş'ın ölen eşi Hatice Erbaş'a, yani Ömür Hanıma yazdığı şiirlerden oluşan kısacık ama duygu yüklü kitap.
Kendi deyimiyle harflerden binlerce Hatice yaratıp tek tek dokunuyor. Tabii bu arada bizlerin yüreğine de...
Aşkı, acıyı, kaybedişi, yalnızlığı iliklerimde hissettim. Daha ne yazabilirim bilmiyorum ve Şükrü Erbaş'ın kendi sözleriyle bitirmek istiyorum.
“Yüzüm bir gelecek atlası. Başım önde dönüyorum bütün yürüyüşlerden. Mavilik yitirdi hükmünü. İpi kopmuş bir boncuğum senden sonra. Bedeni olmayan bir zaman, odalarda. Canım ne kadar acıyorsa sözüm o kadar üşüyor.
Ömür Hanım, Şahgülüm, Köroğlu’m… Sana bir nefes olamayan şiirden de geçtim. ”