Ah hayatımın öyle bir döneminde okudum ki ruhumu altüst etti. Kutsal kitaplarım arasında yerini aldı hemen. Selim Işık (Tutunamayanlar) ve Hikmet Benol'u (Tehlikeli Oyunlar) o kadar benimsedim, o kadar sevdim ki ara ara özlerim onları. Ama sık sık da okumak istemem, büyüsü bozulacak gibi hissediyorum. Yine onları özlediğim bir dönemde C. karakteri ile Aylak Adam bana ilaç gibi geldi. Yakaladığım birkaç hoş benzerlik de vardı ki tadından yenmez. Örnek verecek olursam; Tehlikeli Oyunlar'da şu satırlar geçer: "Toplum içindeki görevi, yolda birdenbire durup düşünen insanlara bakmak olan biri tarafından seyredildi. Sen, bekçi olmalıydın arkadaşım. Yürüyerek düşünmeğe karar verdi. Anlaşılmayan bir nedenle bir binanın üçüncü katına bakan bir adamın yanında durdu; onunla birlikte aynı yere baktı bir süre. Sonra ikisi de, başka bir gönüllü bekçinin sorgulu bakışları yüzünden, orada fazla kalamadılar; ... Demek ki, yolda durmak mümkün olmuyordu; böyle bir hürriyet yoktu." Aylak Adam'da ise şöyle anlatılır: "Simit yiyerek yürüyor. Tek tük geçenler dönüp ona bakıyorlar. Kılığı düzgün bir adamın sokakta simit yemesi yasaktır." Yusuf Atılgan'ın dediği gibi dökme kalıplarımıza bir şeyi uydurmadan rahat edemediğimiz dünyalar yarattık kendimize. Birçoğumuz o kalıbın şeklini almak istemiyoruz içten içe ama şekli bozmaya bazen cesaret edemiyoruz bazen de şartlarımız elvermiyor zincirleri kırmaya. Hal böyle olunca kalıplara uymayan, bizim de yapmaya can atıp yapamadıklarımızı yapan bu karakterleri o kadar seviyoruz ki canlı kanlı bir arkadaşımızdan daha çok geliyorlar aklımıza. Okuduğum dönemdeki ruh halimin de etkisiyle beni ciddi anlamda sarsan bir başyapıt oldu benim için. Aşkı aramanın başlı başına insanın tüm zamanını alan ciddi bir iş olduğunu öğrendim. Son olarak 28 yaşında ve tedirgin olan C.'nin bu tedirginliği sanırım okura da sirayet eden bir durum.

Aylak AdamYusuf Atılgan · Can Yayınları · 201957 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Graces