"İçim bulanıyor, duydunuz mu; bütün bu çirkef şeylerden içim bulanıyor!.." Zaten ayakta duramıyor; elindeki bastonla, yanındaki uşakların yardımıyla düşe kalka, zor-bela yürüyorsun. Saçın, sakalın, bıyığın takma; dişlerin protez; gözün ise perdeli... On dakika evvel gördüğün, duyduğun bir şeyi; on saniye sonra unutuyorsun. Napoleon arkadaşım, Lord Byron yoldaşım oldu; sonra ise karıştırdım; hayır, onlar değildi diyorsun. Üstüne bir de böyle balık hafızalılığınla övünüyorsun... Hele hele şu çapkınlığın yok mu... Güzel bir kız gördün mü vücudunda su kalmaz; damla-damla damlar ağzından... Sanki birer çeşme gibi akar.. gider... Âh Amca ah... Ama sen bir prens'sin değil mi, hem de bir ayağı mezarda olan prens?.. Avcılar için iyi bir avsın yani... Düş görme zamanı gelip geçti amca. Şimdi asıl konuya gelelim; düşten öte düşten ziyade... Gerçekleri konuşmaya başlayalım. Ama sen az daha bekle. Senden evvel şu anne (!) bozuntusuna iki çift lâf edeyim, birkaç kelam edeyim de içim rahat etsin. Belki şu gerilmiş olan sinirlerimi az da olsa hafifletmiş olurum bu vesileyle... Marya Aleksandrovna... Ama sen bir anne(!)sin değil mi ya?.. "Kimse beni kınayamaz, anne olduğum için" düşüncesine kaptırdın kendini değil mi?.. Çünkü sen tüm bunları kızın için yaptın öyle değil mi?.. "Anne olunca anlarlar beni" dedin... "Âh şu gençler yok mu..." diyerek derinden derine nasıl da iç geçirdin ?.. Ama tüm bunlara rağmen yine de kimseyi kandıramadın değil mi?.. Tüm pilanların bozuldu, yıkıldı, mahvoldu; sen ise, tüm bu yıkımlar sonucu ortaya çıkan; etrafı zıfiri bir karanlık gibi kaplayan kap-kara toz ve dumanlar içerisinde nefes almakta zorlandın.. zorlandıkça boğuldun.. boğuldukça da bir mum gibi eriyip gittin... Seni seyredenler ise, "Allah tuzak kuranların en hayırlısıdır!.." Âyetinin azâmetine bir kez daha şahit oldular... Evet, anne maskeli şeytan!.. Hiç... Ama hiç acımıyorum sana... Sakın kendimi temize çıkarayım deme. Rûhun çoktan kirlenmiş bir kere... Duygu sömürüsü de yapmaya kalkışma. Ne tür şeytâni duygularla beslendiğin yüzüne aksetmiş âdetâ... Ağlayıp gözyaşı da dökme. O gözlerden akan bir kaşık suda boğulmaya lâyıksın sen... Din'e sarılayım; entrikalarımı din perdesi altında yapayım da; yaptıklarımı kimse kınamasın diye düşündüysen eğer: O yapmacık tavırların senin bedeline tüm yalanlarını ortaya koyuyor; din sömürüsü yaptığını da sağır olmayan tüm kulaklara -sen söylemesen bile- gerçeği haykırıyor... Hele hele "ben kendimi değil, kızımı düşündüm" ayaklarına hiç... Ama hiiiç girme... Senin ne şâşaâlı hayâllerin peşinde olduğunu bilmeyen yok zîra... Dahası: Umut vadederek kandırdıkların... Günlerini zehir etiklerin... Yüzüne güldüğün; ama arkasından kin kustukların... Bastırmaya çalıştığın vicdanın... Kalıplaşmış hissiyâtların... Sonuç olarak: Sen; ikiyüzlü, yalancı, sahtekâr, alçak, adi, ahlâksız ve vicdansız bir avcısın!.. Belki de melek görünümlü şeytansın!.. Diyeceğim, diyeceğim de ama melek bunun neresinde saklı... Gerçi söylediğim bu son sözleri kendi öz kızın da gözünün içine bakarak yüzüne söyledi (Hani onu mal-mülk, şan-şöhret, makam-mevki, prens-prenses, avrupa-mavrupa diye diye kandırdığın; şu balık hâfızalı, neredeyse her âzâsı takma, kız gördüğünde ağzından çeşme akıtan, bir ayağı gorda (mezarda) diğeri ise zorda olan, "nasıl olsa birkaç yıl, bilmedin birkaç gün sonra ölecek, o zaman da sahip olduğu her şey bize kalacak" diye düşündüğün; guya sevdiğin ve önemsediyin bir ihtiyarla evlendirmek istediğini açıkladığın zaman) ama; içinde en ufak bir şübheye -kızım yanılıyor, ben iyi bir insanım belki de- mahal vermemek için aynı sözleri ben de söylemek istedim ki için rahat (!) etsin... "Fena şeylerle meşguliyet fena tesir eder. Fena iz bırakır." diyerek; seninle konuşmayı burada sonlandırıyorum... İşte gördüğün gibi amca prens... Bazen, ister düş olsun ister gerçek hayat olsun; böyle şeytanlar her zaman çıkabiliyor karşımıza. Hadi geçmiş olsun. :) Zaten geçti, hem de ebediyen... Yazar ve çevirmenler arasında pek de fazla isim tanımıyorum, ama tanıdıklarım arasında Dostoyevski ve Nihal Yalaza Taluy'un en iyilerden olduklarına bir kez daha şâhit oldum... Belki bu kitap hakkında söylenecek bir sürü söz var, ama en iyisi daha fazla uzatmadan sözü burada bitirmek...

Amcanın DüşüFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 20173,290 okunma

··

48 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Resul