...Ve insan bütün hallerini bir sınır içinde yaşar. Mesela bir yola çıktığınızda, varacak yere varırsınız ve yol sizin için biter. Soğuktan titremeniz sobanın yüzünüze vurduğu ısı ile diner. Susamanız Boğazınızdan inen su ile geçer. Sürekli gülmek mümkün olmadığı gibi, sürekli ağlamakta olabilecek bir şey olmaz. Bayram sabahlarında ki telaş, mezarlığın içinde ki hüzün, kavuşma hayal edilince her hale sinen heyecan, bir zaman sonra biter, geçer, dağılır ve yok olur gider.
Dünya hayatı da bir zamandan sonra eziyete döner. Gözler körelir, dizler gevşer, el titrer, hüzünlenir insan çocukluğunu yad eder, gülümsemeye başlar belirli belirsiz zamanlarda, zamansız şekilde dalar gider çoğu zaman. Sonra unutmaya başlar azar azar. zihin hızlıca yavaşlar, hatırlamalar gecikir, tekrarlar sıklaşır, gel gitler çoğalır. İhmal edildiğini düşündükçe içerlenir, kızar, kızarır ve sebepsiz kırgınlıklar yaşar kimi zaman. Ölümden bahsetmeye başlar sık sık ve yakınlaştığını hissettikçe daha da sıklaşır söylemler ve sonra söylemlerin, söylenmelere sebep olduğu zamanlarda susmaya başlar. Uzun uzun sessizlikler ile cezanlandırır kendini. Pencere önünde oturmaya başlar, gelen geçeni izler. Yüzlerine dikkatle bakar her gördüğünün ve kendi yüz çizgilerini yüzlerinde arar. Hayal kırıklıkları artar, hiçbir şey onun istediği gibi değildir. Onun istediği gibi olmayan bu bütün şeylerin bir daha asla onun istediği gibi olmayacağını anladığı an ise bütünü ile pes eder. Bittiğini kabul eder.
Yiyerek doyduğunda, giderek vardığında ve artık anlaşılmadığında bitti diyebilen insan, Zihnini kaybedecek seviyelere geldiğinde dahi dünyadan gitmek istemez. Halbuki düşünüldüğünde Ölümde dahi bir güzelliğin, insana karşı derin bir merhametin varlığı fark edilir. Öyle ki insan için dünyadan kurtuluşun tek yolu ölümdür.
#şaristanıngözleri
#ercankalkan
#ercankalkanşiir😉
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.