Buna karşılık, Albertine'den öğrenebileceğim hiçbir şey yoktu. Güzelliği her geçen gün biraz daha azalıyordu gözümde. Bir tek Albertine'in başkalarında uyandırdığı arzu, öğrendiğimde tekrar acı çekmeme ve Albertine'i onların elinden alma isteği duymama yol açtığından, onu gözümde yüceltebiliyordu. Albertine bana ıstırap çektirebiliyordu, ama katiyen mutlu edemiyordu beni. Bu sıkıcı bağlılığımı ayakta tutan tek şey, ıstıraptı. Korkunç bir eğlence gibi bütün dikkatimi tekeline alan bu ıstırap yok olduğu anda, bu ıstırabı yatıştırma ihtiyacı da yok oluyordu ve Albertine'in benim için bir hiç olduğunu, benim de muhtemelen onun için bir hiç olduğunu hissediyordum.
Sayfa 2108 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.