Müthiş bir üçlemenin birinci kitabı! Bu kitabı bitirdiğimde tamı tamına 3 dopdolu sayfa not çıkarttığımı söylemeliyim. Kitabı okurken çok insan kendini görebilir, anlatılanların içinde akılda hep sevginin kuvvetini, acının panzehirinin sadece sevgi olduğuna vurgusunu farkedecektir. Kitapta geçen bir metin vardır hiç aklımdan çıkmayan: Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fakat farkedilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar. Bol şans...
