Kitabı bitirmenin heyecanıyla hemen aklımda kalanlar ve bana hissettirdiklerine dair bir inceleme yazmak istedim. Fakat hemen genel bir bilgiyle kitabın bir üçlemenin ikinci kitabı olduğunu fakat birinciyi okumadan da müstakil olarak anlaşılıp okunabileceğini belirtmek isterim(bir cinayetin romanı, sonuncu sonbahar,cinayet fakültesi).Serğnin ilk kitabı Bir Cinayetin Romanı’nı çok evvel okumama çok beğenmeme karşın neden seriyi tamamlamakta bu kadar geciktiğime bunu da okuyunca kızdım. Kesinlikle ilkinden daha başarılı ve daha iyi bir tekniğe ulaşmış pınar Kür bu kitapta.Postmodern edebi metinlerin vazgeçilmezi olan pekçok(üstkurmaca, bilinçakışı,içmonolog...)gibi teknikler bu romanda daha da güzel kullanılmış. Neyse yazıma dönecek olursam incelememi iki boyutlu yapmak istiyorum yine ama bu defa kitabı üslup ve içerik olarak tahlil etmek yerine: kitapta olanlar ve bana hissettirdikleri olarak anlatmak daha güzel olacak. Bu kitapta ne var? Evvela heyecanı ve merak unsurunun zirvede olduğu romanları sevenler için müthiş bir konu var:Çözülmeyi bekleyen bir CİNAYET. Ve en mühimi yakalanmasını ya da daha doğru ifade ile ortaya çıkmasını istediğimiz KATİL.Tüm bunlardan da belli olduğu üzere tipik bir polisiye romanı(konu bakımından). Aman sakın popüler kültürün pekçok kötü örneğini sunduğu basit polisiye romanlarından sanıp kitaba haksızlık etmeyin. Polisiye dediysek sadece konu bakımından. Gelin görün ki anlatımı oldukça orijinal bir roman. Kitap üst kurmacaya dayalı olarak yazılmış. Yani eserde kahraman anlatıcımız hem de yazarımız aslında romanı nasıl oluşturduğunu , kurmacanın sırlarını da biz okurlara sunmuş. Kişisel olarak en sevdiğim tekniklerden olduğundan ve Pınar Kür’ün de bunu çok iyi yapmasından ötürü henüz başında büyüledi kitap beni. Kahraman anlatıcımız olan matematik profesörümüz ki birinci kitapta da vardı hem romanı oluşturuyor hem de cinayeti çözmeye çalışıyor. Biz okurlar da esasen kahramanımızın cinayeti çözmesini merakla okurken romanın oluşumunu da takip ediyoruz. Kahramanımız matematik profesörü Emin Beyin eşinin de yazar olması romanın oluşumunda üst kurmacanı da üstüne çıkılmasını sağlamış( böyle bir teknik varsa da adını bilmiyorum ve bilmeden sevdim).Emin beyin iç monologları, uzun pasajlar halindeki bilinçakışları romanın çıtasını yükseltip postmodern lezzettini arttırmış. Romandaki geniş şahıs kadrosunu Emin Beyin gözünden irdelerken pekçoğunun davranışlarına dair yorumları da yine Emin beyden alıyoruz. Özellikle bu kısımlarda içmonologlarla Profesörümüz dış dünya gerçekliği ile kendi gerçekliğini mukayese edip derinleşen sorgulamalara giriyor ve tam da bu bölümler romanı basit bir polisiye roman olmaktan kurtarıyor. Tüm bunlar romanda olanlardı.Gelelim bana hissettirdiklerine. Evvela üzüldüm ikincisini okumakta geciktiğim için ve hemen üçüncü kitabı edindim. Sonra her solukta cinayetin sonunu ya da katili merak etmekten ziyade Emin beyin psikolojik tahlillerini, dış dünyayı, farklı tabakadan insanları yorumlama şeklini , eşini , aşk ve sevgi tanımını merakla okudum.Birinci kitapta olduğu gibi bu kitapta da sonunda hayalkırıklığına uğradım. İpucu verip okumayanların tadını kaçırmamak için neden hayal kırıklığına uğradığımı yazmayacağım. Belki de bilindik polisiylerden ayrı olması için yazarımız hep böyle sonları tercih ediyordur bilemiyorum. Üçüncü kitabı okuduğumda sanırım bu soru daha netleşir kafamda. Kitapta en çok elbette merak hissediyorsunuz. Ama sonra varlık ve varoluş sorunsalını daha alt metinlerde işleyen kitapta farkında olmadan kendinizi sorgularken buluyorsunuz. Özellikle son 70 sayfa daha felsefik bir atmosfere büründüğünden kitap biter bitmez baştaki cinayet,katiller, polis, takip ... havasından kopup ben kimim? Gerçek miyim? Gerçek ne? Varlığım neyin varlığıyla tanımlı.... gibi sorularla yüzleşiyorsunuz. Velhasıl öncelikle üslubu ve tekniği sonra içeriği bakımından çok güzel bir kitap. Herkese önermem bu tarzı sevenlere mutlaka öneririm:)

Sonuncu SonbaharPınar Kür · Can Yayınları · 2017148 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bu nice okumaktır