Gönderi

“Fiziksel acı değildi ama sonradan fiziksel bir sancıya da yol açtı. Kalbim çelik bir mengeneye sıkışmış gibiydi. Kendimi tecrit edilmiş gibi hissediyordum. Bütün bu aksiliklere tahammül etmek zorunda kalmam büyük bir acıya neden oldu ama şimdi hatırasını bile canlandıramıyorum. Hatırasının bile kalmamış olması bana garip geliyor ama böyle. O günlerden anımsadığım tek şey umut­ suzluk: Korkunç bir uçurumdan aşağı yuvarlanmak üzere olduğu­ mu ve kendimi bundan alıkoyamadığımı hatırlıyorum. Şimdi ken­dimi kaybolmuş gibi hissediyorum. Uzun zamandır oturmadığım bir yerde oturmaya yeniden alışıyorum. Yabancı: Kendimi yabancı hissediyorum. Bir zamanki kaygıyı hissetmiyorum artık. Büyük acımın, kaygımın beni ezdiğini hissediyordum. Bugün artık ‘ölece­ğimi umarım’ demem. Şaşkınım: Böylesine derinden değiştiğime inanamıyorum. Buna ihtimal vermezdim: Normal hayat ritmine tekrar dönmekten doğan korkuyu hissediyorum.”
Sayfa 48
1 görüntüleme
adilaksy01