Aslında, her tür özdeşleşmede şu ima vardır: "Sana ihtiyacım yok; benim için bunu yapmak istemiyorsan, kendim yapabilirim; bana bunu vermek istemiyorsan, ben kendi kendime verebilirim." Böylece özdeşleşmeler, bir yanıyla çocuğun ebeveynine olan acıklı bağımlılığını sergilerken, bir yanıyla da onu adım adım bağımsızlığa ve ebeveynin vazgeçilebilir olduğu ana doğru götürür.