OMURGANIN İŞLEVLERİ ÜZERİNE BİR İNCELEMEOmurga, vücudu dik tutar ve taşır. İç organları korur. İstemli ya da istemsiz beyinden aldığı emirleri uygular. Vs....
"Omurgamı aldın benim.
Omurgamı aldın.
Omurgamı aldın.
Omurgamı.
Niye?"
(Birhan Keskin)
....
Bir zamanlar çok üzgündüm. Artık değilim sayılır, buna dayanarak da tüm bunları yazıyorum. Şimdi düşününce utanıyorum bir çoğu için ama zamanında o kadar üzgündüm ve bir anda hayatımda üzülecek o kadar çok şey birikmişti ki 40 kiloya kadar düşmüştüm. Her gören korkunç tepkiler veriyordu "Bu ne haalllll!!!!" diye, abartıyorlar diye gözümü deviriyordum çünkü zaten hiçbir zaman pek de kilolu biri olmamıştım. Neyse, bir gün yürüyordum, aynı zamanda da kaldırım kenarındaki arabaların üzerindeki yansımama bakıyordum. Rahatsız oldum kendi yansımamdan, dik durmak istedim. Duramadım. Resmen dik duramadım. O an öylesine dehşete düştüm ki hiç bahsetmedim kimseye bundan, ki zaten ne diyebilirdim, nasıl hissettiğimi nasıl ifade edebilirdim?
Kısa bir süre sonra Birhan Keskin'in bu dizelerine denk geldim. İnanılmaz şaşırtıcıydı benim için. Dünyada benim gibi "omurgasının alındığını" hisseden birisi daha vardı, o kadar çok etkilendim ki. Belki de başka birinin hiç anlam yüklemeyeceği dizelerdi bunlar ama benim için o gün Birhan Keskin'e karşı hissettiğim büyük hayranlık başladı.
Birhan Keskin de "kendine inandığı gibi inanmıştı ona", "dünyaya fırlatılmış gibi hissediyordu", o da "öfkeni unutma" diyordu kendisine her gün. O da "mutsuz ama bahtiyardı"
Birhan Keskin "Balkonunuz çok yüksek sizin baş döndürüyor, / Dünya pek alçak bir yer olacak yakında öyle görünüyor." diyordu, "Büyüktü çünkü onların dünya arzusu / Benim otların sesiyle kaplı kalbimden" diyordu, o da ne yapacağını bilemiyordu.
Zamanında söylemek istediğim ama "nasıl"ını bir türlü bilemediğim tüm o gönül kırgınlıklarını birinin yazabilmiş olması o kadar büyüleyici ki benim için. Çok çok çok sevdim. Aslında biliyor musunuz, gerçekten bir yıl önce üzüldüğüm nerdeyse hiçbir şey beni şu an üzmüyor, hatta bulduğum her fırsatta dalga geçiyorum kendimle o anlar için. Ama yine de Birhan Keskin okumak çok kalbimi kırıyor, etkisinden kolay kolay çıkamıyorum. Bu da benim zaafım olsun öyleyse, ne yapalım..
Epey uzun zamandır bir inceleme yazmamıştım, -hoş bu da kitap incelemesinden çok iç dökümü gibi bir şey oldu- Yine de ihtiyacı olan herkesin Birhan Keskin şiirlerini okumasını çok isterim. Kalp kırıyor ama işte, olsun o kadar. :)
Son olarak şunu da dipnot olarak düşmek istiyorum ki artık oldukça dik bir duruşum var, öyle ki övgü bile alıyorum bunun üzerine. Çünkü bir süre önce kimsenin bir daha "omurgamı alamayacağını", çünkü buna izin vermeyecek kadar iyi sebeplerim olduğunu ve aslında ne kadar güçlü olduğumu fark ettim :))) Sevgiler.
