Küresel sorunlar, tek tek olguların
birbirlerini koşullandırdığı bir bütünlük ilişkisi içinde
ele alınmak zorundadır. Yoksul ülkelerin sefaleti ortadan
kaldıramadığı sürece, ekolojik sorunların gerçek çözümüne
ulaşılamaz. Ne var ki, yukarıda yoksulluğun diyalektiği olarak
ifade ettiğimiz üzere, kapitalist gelişme, yoksul ülkelerin sefaIetini
artırmaktadır. Kapitalizm, açlık, sıkıntı ve baskı ürettiği
sürece, kalıcı barış sağlanamayacaktır. Artık değere el koyma,
üretim ilişkilerinin ilkesi olarak kaldığı sürece, ne toplumsal
zenginliğin adil paylaşımı ne de insan haklarının hayata geçirilmesi mümkün olabilir. Küresel sorunlar, bölünmez bir
karmaşık bütün oluşturur. Materyalist diyalektik, bu bütüne
nüfuz etmenin, çelişkilerini belirlemenin, bütünün biçimini ve
hareket yasalarını açığa çıkarmanın ve çelişkilerden ve yıkıcı
dinamiklerden arındırılmış bir sistem önermenin yöntemidir.