Güzel kitap ve dolu bir adammış vesselam. Bu tanışma için sana teşekkür ediyorum. Sözümü tuttum, ektedir. Gerçekçi ve net ifadelerin adamı Voznesenski. Üslubu iğneleyici, sert, özgün ve duru. Biçimde de çok fazla sözcük oyunu barındırmıyor, sade. Ele aldığı konular, sosyalist ve toplumsal bakış açısıyla Nazım Hikmet ve Ataol Behramoğlu'nu, aşkın bir çok halini anlatışıyla Cemal Süreya'yı anımsattı bana. Hayat gibi bir kitap bu, hepsinden var içinde. Ben en çok da bu satırları sevdim: "kanlar üzerinde yürüyordu bir zalim sessiz çizmeleriyle." "Benim sevgili halkım, Dönüp bak ileriye!" "Bir kadını dövüyorlar. Böyle dövülür köle kısmı." "hangi dertlere düştün sen orada, canım, sağ mısın, sapasağlam mısın?" "dayanılır şey değil aşktan yoksun kalmak" "Toprağa veriyoruz şiirleri. Şiir yasaklananlara serbest." "Keşke yarı yarıya azaltılsa sayısı budalaların hem senin ülkende, hem benim ülkemde." "Gelecek için utanç duymaktayım ben: kim bilir, başka bir inanç bizi tekrar mahrum kılar kutsal olan her şeyden." "mezara gireceğiz — eşit olacağız" "Uzaklardaki ahizeye üflüyorsun ve benim ufacık yakam, bak senin soluğunla küçük bir bayrak gibi çırpınmaya başlayacak." "Sana kefil olurum Yaşamın ve kötülüğün güçleri önünde ben." Farklı bakış açıları görmek niyetindeyseniz tavsiyemdir. Keyifli ve şiirli okumalar. Sevgiyle.